καρβουνιστιά

η

1. θράκα, ανθρακιά

2. μτφ. θλίψη, έγνοια, βάσανο («καρβουνιστιά 'χω στην καρδιά», Ερωτόκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κάρβουνο + ιστιά «εστία»].